ในอดีต ที่แห่งนี้เป็นสถานที่ที่รกร้าง ขาดการบูรณะ จวบจนวันหนึ่ง พระอาจารย์ศรีรัตน์ สุทธิปภาโส ท่านได้ธุดงค์ผ่านมาพักอยู่บนภูเขา ข้างหมวดการทางช้างทูล ( สวนป่ามะม่วงหิมพาน ของ บ.มาบุญครอง ) และอยู่มาวันหนึ่งท่านพระอาจารย์ศรีรัตน์ สุทธิปภาโส ต้องเดินทางกลับอีสาน ( เพราะมาปฏิบัติธุดงค์กรรมฐานอยู่ในสวนมะม่วง 2 พรรษา ) ทำให้ข่าวการเดินทางกลับของท่านพระอาจารย์ ทราบถึงท่านพระครูศรีปริญตญานุโยค เจ้าคณะอำเภอบ่อไร่ เจ้าอาวาสวัดบ่อไร่ ( สมัยท่านยังมีชีวิตอยู่ ) ท่านได้เดินทางมานิมนต์พระอาจารย์ศรีรัตน์ สุทธิปภาโส ให้มาดูวัดร้างแห่งนี้ จึงได้เชิญให้พระอาจารย์มาจำพรรษาอยู่ที่นี่ เพื่อจะได้พิ้นฟูศาสนสถานที่รกร้างแห่งนี้ให้กลับคืนมาเหมือนเดิม
จึงเป็นจุดเริ่มต้นแห่งการบูรณะปฏิสังขรณ์ ซึ่งในอดีตมีเพียงศาลาการเปรียญ์และกุฏิร้างที่พอจะให้ท่านพระอาจารย์ศรีรัตน์ สุทธิปภาโส ได้พำนักอาศัยอยู่เท่านั้น
จากวันนั้นผ่านมาเข้าปีที่ ๕ บัดนี้ สำนักสงฆ์ร้างที่มองไปทางไหนก็เจอแต่ป่าที่รกร้าง ไม่สามารถที่จะเข้ามาพักอาศัย หรือแม้แต่ชาวบ้านก็ไม่มีใครกล้าที่จะเข้ามา เพราะสถานที่แห่งนี้ มีเรื่องเล่ากล่าวขานว่า ผีดุ สัตว์ร้ายชุกชุม พร้อมทั้งยุงป่าที่เป็นพาหะนำไข้มาลาเรียก็มีมากเหลือคณา
เพราะท่านพระอาจารย์ศรีรัตน์ สุทธิปภาโส เป็นพระนักปฏิบัติ และอยู่แบบสมถะ ( ท่านเป็นพระมาจากสายของหลวงปู่ชา สุภัทโธ วัดหนองป่าพง ) ท่านจึงเป็นที่รักและเคารพของชาวบ้าน ( บ้านตาบาตคลองแก้ว ) และใกล้เคียงยิ่งนัก
จึงเป็นจุดเริ่มต้นแห่งการบูรณะปฏิสังขรณ์ ซึ่งในอดีตมีเพียงศาลาการเปรียญ์และกุฏิร้างที่พอจะให้ท่านพระอาจารย์ศรีรัตน์ สุทธิปภาโส ได้พำนักอาศัยอยู่เท่านั้น
จากวันนั้นผ่านมาเข้าปีที่ ๕ บัดนี้ สำนักสงฆ์ร้างที่มองไปทางไหนก็เจอแต่ป่าที่รกร้าง ไม่สามารถที่จะเข้ามาพักอาศัย หรือแม้แต่ชาวบ้านก็ไม่มีใครกล้าที่จะเข้ามา เพราะสถานที่แห่งนี้ มีเรื่องเล่ากล่าวขานว่า ผีดุ สัตว์ร้ายชุกชุม พร้อมทั้งยุงป่าที่เป็นพาหะนำไข้มาลาเรียก็มีมากเหลือคณา
เพราะท่านพระอาจารย์ศรีรัตน์ สุทธิปภาโส เป็นพระนักปฏิบัติ และอยู่แบบสมถะ ( ท่านเป็นพระมาจากสายของหลวงปู่ชา สุภัทโธ วัดหนองป่าพง ) ท่านจึงเป็นที่รักและเคารพของชาวบ้าน ( บ้านตาบาตคลองแก้ว ) และใกล้เคียงยิ่งนัก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น